Dünyayı radyodan aldığımız ve dinlediğimiz haberlerden takip ettiğimiz zamanlardı. İlk karşılaşmamızı dün gibi hatırlıyorum radyo ile. Babam bir gün elinde küçük bir kutuyla girdi kapıdan ve o kutunun içinden daha küçük başka bir kutu çıkardı. Üzerinde düğmeler olan bu kutunun bir düğmesini çevirdiğinde bir birinden farklı ve yabancı sesler duyulmaya başladı. Bu konuşkan ve tatlı dilli sesi güzel yeni aile üyemiz, Evimizin başköşesinde yerini almayı en kısa sürede başardı. Boş bulduğum her an kulağımı dayar dinler, bazen de içindeki adamları görmek için içine bakardım. Saat başı haberleri mutlaka dinlenir hiç kaçırılmazdı. Yurttan haberler başladığında büyük bir sessizlik olurdu evde, herkes haberlere odaklanırdı. Arada “Allah Allah ” lı “ bak sen, gördün mü?” lü ciddiye alındığını belirten nidalar duyulurdu bu dinlemeler sırasın da. Nerede ne olmuş ancak radyolardan dinlenerek öğrenilirdi. Radyolarımızdan sadece Türkiye den değil dünyanın her bir yerinden haber alma imkânımız vardı. Evimizin bu yeni sakini pek dedikoducu, pek bir gevezeydi.
Sonraları kasetçalarlı radyolar aldı bu eski “yurttan sesler” korosunu içinde barındıran radyonun yerini. Dikdörtgen şekilde olan kaseti ile hem radyo görevi yapan hem kaset çalan, halk arasında Teyp denilen, teknolojinin en büyük ve en yeni ürünü kasetçalarlı radyolar, gençliğimizin en değerli icadı oldu bir anda. Gençlerin olmazsa olmazı ise bu zamanlarda balkonlarda demli çay eşliğinde bangır bangır çalan en moda ve popüler şarkılara eşlik etmekti. Doldurma kasetlerin ve asker kasetlerinin de hediye edildiği dönemlerdi. En başına askerin yada aşık kişinin adının zikredildiği bir anons konmazsa olmazdı. Şimdi güldüğümüz bu hale o zamanlar salya sümük ağlandığını düşünecek olursak, evin baş köşesinde oturacak kadar çok sevildiğini, sadece haber vermeye değil ,artık birilerine şarkılar eşliğin de sevgilerin ve özlemlerin anlatılmasına da yarayan bir “aracı” haline geldiğini de görmüş oluruz.. Nesrin Sipahi, Semiramis Pekkan, Tanju Okan kasetlerini günler öncesinden çıksın diye beklemek ,teker teker kasetler çıktıkça almak ,dinleme heyecanıyla ve bir bebeği besleme özlemiyle kasetleri yuvasına yerleştirip, “sarmasın !” diye dualar ederek keyfini sürmek çok farklı ve güzel bir duyguydu.
Arada çok uzun ve güzel hikayeler, kalemle geri sarılan kasetler, walkman ler ve omuzda taşınan dev kaset çalarlar devrinin uzun ve başka dünyanın çocuk hikayeleri olsa da, onlar belki başka bir yazıya konu olması gereken özel zamanlar olduğundan, Cd çalarların çıktığı, geçmişi öldürmede bir üst seviyeye çıkıldığı zamanların hüznü ile vedalaşmak istiyorum. Koskoca ve romantik bir dünyayı, incecik plakaların ve plakların küçültülmüş parlak dünyasının ışıltılı taklitlerine kurban edip, bir tarafından araçların dikiz aynasına asmanın moda olduğu zamanlara gelindiğin de, Aynı hüzün ile “ Ah o eski kasetçalarlar” diye anmadan geçmek ne mümkün? . İşte “Teypler” saygı duyulan ve sevilen, evimizden biri gibi başköşelerde ağırlanan, genç kızların çeyizlerin de bile yer bulan “Romantik teknolojinin evladı” göz ağrımız iken, ışıltılı ve sahte dünyası ile eski Türk filmlerinin zengin ve şımarık çocuğu havalarıyla hayatımıza giren CD çalarlar, sadece tüketim açlığının temsilcisi olarak, o kötü karakterlerin büyük ve abartılı kahkahasından başka bir şey olmadı hayatımızda, Gök kubbede kalan hoş sada hep Kasetçalarlara ait oldu…
Yazan: Melek Sarıkaya
1 yorum:
Vay be ne güzel zamanlardı radyo zamanları, tabi benim yaşım TV li zamanları bilir ama radyo benim için çok güzeldir, evden okula gitmeden önce radyo tiyatrosu dinler , arkası yarınları takip ederdik, müzik kalitem radyo sayesinde arttı, hatta hatta internet radyoculuğuna amatörce bulaşmıştık bir dönem ... Çok güzel yazı birde bu videoyu bir izleyin dinleyin derim : http://kalemel.com/turkiyenin-radyo-ile-tanismasi-buradyo-nostalji/
Yorum Gönder
Yazıyla ilgili Yorumlarınızı Paylaşabilirsiniz.